Παραπλανητική διαφήμιση

Φίλοι, αγανακτισμένοι πολίτες αυτής της χώρας ευτυχείτε. Η ελληνική νομοθεσία είναι εδώ για να βοηθήσει τον κάθε έναν από εμάς, ή για να είμαι πιο σαφής, για να βοηθήσει 3.012.373 έλληνες που ψήφισαν πριν από μερικούς μήνες για να εκλεγεί η σημερινή κυβέρνηση. Δυστυχώς για εκείνους που τόσο το 2004 όσο και το 2007 είχαν ψηφίσει για την προηγούμενη κυβέρνηση, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην προλαβαίνουν να ενεργήσουν νομικά λόγω παραγραφής.

Τι εμποδίζει τους ψηφοφόρους του 2009 να ασκήσουν αγωγές για παραπλανητική διαφήμιση;

 Η διαφήμιση ρυθμίζεται από το άρθρο 9 του Ν. 2251/1994 «Προστασία των καταναλωτών», όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 της Κοινής Υπουργικής Απόφασης Ζ1-496/2000, με το οποίο επήλθε η προσαρμογή της Ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις της οδηγίας του Συμβουλίου 84/450/ΕΟΚ σχετικά με την παραπλανητική διαφήμιση, και της οδηγίας 97/55/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τη συγκριτική διαφήμιση.

Σύμφωνα με το άρθρο 9, παραπλανητική διαφήμιση είναι κάθε διαφήμιση που πραγματοποιείται από έναν επαγγελματία και σας παραπλανά ή ενδέχεται να σας παραπλανήσει έτσι ώστε, για παράδειγμα, να επηρεάσει την επιλογή σας μεταξύ των προϊόντων ή/και των υπηρεσιών που επιθυμείτε να αγοράσετε, και αθέμιτη διαφήμιση είναι κάθε διαφήμιση που προσβάλλει τα χρηστά ήθη. Αν αφήσουμε κατά μέρος τα χρηστά ήθη, γιατί κάτι μου λέει ότι κι εκεί αν το ψάξουμε κάτι θα βρούμε, και ασχοληθούμε λίγο με την παραπλανητική διαφήμιση, τότε όλες οι εταιρείες – κόμματα που διαφημίζονται προεκλογικά, είναι υπόλογα στους καταναλωτές – ψηφοφόρους ακόμα και αν δεν καλούνται να κυβερνήσουν, όταν η στάση τους στη βουλή και την κοινωνία είναι αντίθετη με τις διαφημίσεις τους με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα βέβαια να είναι πάντοτε εκείνο που ελέγχεται περισσότερο.

Φανταστείτε να αγοράζατε ένα σαμπουάν που υπόσχεται ότι μειώνει την πιτυρίδα και αργότερα η πιτυρίδα σας να αυξάνεται. Αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα αν γινόταν μόνο σε εσάς ή και ακόμα σε μερικούς άλλους, αρκεί όλοι μαζί να αποτελούσατε ένα πολύ μικρό ποσοστό του συνόλου των καταναλωτών του προϊόντος. Αν όμως το ποσοστό αυτό είναι μεγάλο, τότε η εταιρεία που παράγει αυτό το προϊόν έχει πρόβλημα. Στην καλύτερη περίπτωση το προϊόν δεν θα “περπατήσει”, στην χειρότερη θα δεχτεί μηνύσεις για παραπλανητική διαφήμιση. Οι κυρώσεις θα είναι δυσβάσταχτες και μπορεί και να την φέρουν στο χείλος της καταστροφής.

Αν, υποθετικά πάντα, ψηφίζατε ένα κόμμα που διαφήμιζε ότι θα στήριζε την πραγματική οικονομία και την εργασία και χάνατε τη δουλειά σας αμέσως μετά τη νίκη του στις εκλογές, πάλι δεν θα έλεγε τίποτα αν συνέβαινε μόνο σε εσάς και μερικούς άλλους. Σε περισσότερους βέβαια, θα υπήρχε πρόβλημα. Το κόμμα βέβαια και σε αυτή την περίπτωση θα “περπατήσει” και φυσικά δεν θα δεχτεί μηνύσεις για παραπλανητική διαφήμιση. Έχει ξαναγίνει και κάτι μου λέει ότι και στο μέλλον έτσι θα πορευόμαστε.

Η πολιτική διαφήμιση στην Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πιο ρεαλιστική και να μην αφήνει τα επιθυμητά μηνύματα να περνάνε με έμμεσο τρόπο. Όταν λ.χ. το κυρίαρχο σύνθημα του ΠΑΣΟΚ ήταν “Πρώτα ο πολίτης” δεν πήγαινε το μυαλό κανενός μας στο πραγματικό μήνυμα που άφηναν οι διαφημιστές. Ο πολίτης θα ήταν ο πρώτος που θα πλήρωνε. Ανεξάρτητα από τους υπαίτιους της οικονομικής κατάστασης. Το μήνυμα ήταν σαφές αλλά δεν είχε γίνει άμεσα αντιληπτό και φταίμε εμείς.
Είναι καιρός τα κόμματα, με όποια μορφή θα έχουν τα επόμενα χρόνια, να το σκεφτούν αυτό και να γίνουν πιο συγκεκριμένα στα μηνύματα που θέλουν να μας περνάνε σε κάθε προεκλογική περίοδο. Γιατί αυτές οι παρεξηγήσεις δεν οδηγούν σε μηνύσεις αλλά σε διαφορετικού τύπου αντιδράσεις.