Δείγματα ηθικής χρεοκοπίας

Και τώρα που καταλάγιασε ο θόρυβος και τα κροκοδείλια δάκρυα από τα δραματικά γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας, αποφάσισα να προσπαθήσω να συγκεντρώσω τη σκέψη μου σε ένα κείμενο ελπίζοντας καταρχήν, να βγει κάτι που θα έχει νόημα.


Χρεοκοπούμε, μας λένε, καταστρεφόμαστε και χρειάζονται μεγάλες θυσίες απ’ όλους μας για να επανέλθουμε. Να επανέλθουμε που; Σε ποια κατάσταση προσπαθούμε να γυρίσουμε όπου είμαστε καλά. Δεν θυμάμαι ποτέ να υπήρχε μια καλή περίοδος για τους πολλούς, που το εισόδημά τους, αναλογικά και με την εργασία τους, να αυξάνει. Μονίμως παρατηρώ από την κατάρρευση του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού και μετά, τη γιγάντωση της κοινωνικής αδικίας, φαινόμενο όχι μονάχα ελληνικό. Το αντίπαλον δέος του καπιταλισμού έπαψε να υφίσταται πια. Ας αφήσουμε το θηρίο να ξεδιπλώσει τα φτερά του, να βγάλει μεγαλύτερες φλόγες από τα ρουθούνια του και να μας φωτίσει όλους. Και ας κάψει και κάποιους. Μόνο που τα θηρία δεν ελέγχονται. Και καήκανε πάρα πολλοί, σαφώς οι περισσότεροι.

Η οικονομική χρεοκοπία της Ελλάδας δεν ξέρω αν και επισήμως θα έρθει κάποτε, αλλά η ηθική και πνευματική της χρεοκοπία είναι χρόνια τώρα που έχει ξεκινήσει. O πνευματικός κόσμος βρίσκεται στο περιθώριο και εκπροσωπείται από το κατεστημένο του Τύπου. Το ελληνικό πανεπιστήμιο, στο οποίο διατηρείται και ο θεσμός της μοναρχίας και του κληρονομικού δικαιώματος, προσφέρει ελεγχόμενη γνώση, με παντελή έλλειψη κρίσης. Η κοινωνία της χρεοκοπίας, φροντίζει να εξουθενώνει ψυχικά και σωματικά όσους ακόμα αντιστέκονται, προβάλλοντας την κριτική ανάλυση απέναντι στον παραλογισμό της καθημερινότητας. Ο παραλογισμός έχει εισχωρήσει στη λογική και την έχει αλλοιώσει.

Ξεσηκώθηκε η χώρα και ζητάει από την κυβέρνηση να τιμωρηθούν όσοι έκλεψαν, ακόμα και όσοι από ανικανότητα έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον. Τι ειρωνικό που μου ακούγεται κάτι τέτοιο. Ζητάμε από μία επαγγελματική κάστα, τους πολιτικούς, να τιμωρήσουν συναδέλφους τους. Πότε κάποια επαγγελματική ομάδα στην Ελλάδα έκανε κάτι τέτοιο; Πότε ένας Ιατρικός Σύλλογος κατήγγειλε κάποιο μέλος του για φακελάκια ή ιατρικά λάθη; Πότε ο σύλλογος βενζινοπωλών δημοσιοποίησε τα ονόματα όσων συνελήφθησαν να νοθεύουν τη βενζίνη; Πότε ένας σύλλογος καθηγητών ασχολήθηκε με εκείνους τους εκπαιδευτικούς που κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα ακόμα και σε μαθητές του δικού τους τμήματος; Πότε οι συνδικαλιστές της Αστυνομίας δεν συγκάλυψαν την αυθαιρεσία κάποιων δικών τους; Πότε οι δημοσιογράφοι δεν κουκούλωσαν υποθέσεις που έβαλαν την ουρά τους δικοί τους; Βάλτε όποια επαγγελματική κατηγορία θέλετε και θα καταλήξετε στο ίδιο αποτέλεσμα. Η ηθική χρεοκοπία οδήγησε στην απαξίωση των αυτονόητων αξιών. Η κοινωνική συνοχή και η αλληλεγγύη ερμηνεύονται με διαφορετικό τρόπο από τον αρχικό ορισμό τους, μέσω της συνεχούς συγκάλυψης. Η πολιτική και οι πολιτικοί δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτή την πρακτική δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο.

Δεν έχει σημασία αν η κότα έκανε το αυγό ή το αντίθετο, αλλά σε κάθε περίπτωση μια κοινωνία με σωστή ποιότητα θα αντιστεκόταν σε αυτό το φαινόμενο. Μήπως τώρα είναι η ευκαιρία να σπάσει ο κύκλος; Σαφώς και ναι. Ίσως αυτή να είναι και η μεγαλύτερη συνεισφορά στον τόπο από τους έλληνες πολιτικούς στα τελευταία χρόνια.